Kadınlar

Kadınlar günün çay kokan ilk ışığıdır,
Zeytinyağına ekmek banarken birimiz,
Perdeyi sonuna kadar açmak
ve bir pencereden koskoca bir dünya türetmektir.

Kadınlar güneşin en tepede olduğu öğle saatleridir.
Sapsarıdır saçları,
Herkese, her şeye karşı adaletli bir sıcaklık
Gölgeyi kıskandıracak bir aydınlık
ve terdir yaz ayları,
Emeğin gammazı.

Kadınlar günbatımıdır,
Sevgisiz kaldılar mı saçlarını boyatırlar kızıla,
Bir de bakmışsın ki siyaha dönmüşler gece ile
ya da ufak tefek sarılar…
Yıldızlarla bezenmişler.
Kim bilir belki de gökyüzüne özenmişler.
Belli ki yine kararsızlık nöbetlerindeler.

Kadınlar bitmeyen gecedir,
Düşünce ve içinde kaybolmaktır,
Saçları kestanedir kışları sobanın başında
Akşamdan kalma üşümüş ve kaskatı
Yalnızlığın arkasına saklanarak
Keşfedilmeye koyulmuştur.

Kadınlar bitmeyen neşedir,
Ballanan ilk incir,
Kızaran ilk çilek,
Dalından düşen ilk kirazdır.
Kirazı kiraz yapan su, güneş
ve yine düştüğü topraktır.
Kadınlar şefkattir.

Kadınlar sevgi ile nefretin arasındaki sınırdır
ve sis gibi dağılırlar
Eski bir hikâyenin ağlak sonunda.
Gözyaşları, sevinç yaşları, hüzün yaşları
ve hepsi birbirine karışır,
Yeni bir umudun tehditkâr narasında.

Kadınlar konuşmadan anlatabilmektir,
Sözlerin yerini bakışların aldığı,
İnce ünlüler ve yumuşak ünsüzlerden oluşan
Lezzetli ve doyumsuz,
Koskoca bir edebiyattır.
ve unutmayın hemcinslerim,
Kadınlar İzmir’de de Batman’da da kadınlar.
Siz ne yazarsanız, onu okursunuz.