Ah Yar

Bırakma boynunu bükük şarkıların

Bir hüzünlü keman soloları kaldı çağlayan

Kırıldı kalemim,

Bir mürekkebim kaldı ağlayan

Saçıldı boydan boya sayfalara,

Dizelerim hep yarım kaldı,

Sözlerim tutsak dudaklarımda.

Sen söyle, sen anlat,
Onlar da seni anlatıyorlar ne de olsa.

Senin ağzından konuştur seni anlatan beni.

Canlandır ağzımdaki ölümlü seni.

Kapatma pencereleri rüzgarın suratına.

Rüzgarı da al altına ve bul sende kaybolmuş beni.

Birlikte dökelim ağaçların yapraklarını.

Sonbaharı getirelim el ele,

Bu son sonbaharımız olsun seninle.

Küselim sarıya, ne de olsa sarı sevmez bizi.
Olsun biz yine de sevelim onu.

Özlettik kendimizi çimenlere,

Bak yeşile nasıl da gözü arkada ve yaşlı.

Bu son sonbaharımız olsun,

Hele bir ver elini,

Bitmeyecek bir bahara açalım seninle,

Çiçeklerin arasında yaşayalım.

Kuşların şarkılarına eşlik edelim.

Ömrümüzden ömür verelim kelebeklere.

Su olup akalım vadilere.

Yağmur olup yağalım tarlalara.
Bereket olsun bizim adımız.

Bir domatese can verelim, bir bibere.

Karnı burnunda bir kadın tanıyalım fidanların arasında.

Sırtında bebeği, aklında akşama yapacağı yemeği.

Yemeğin üzerine çay olalım duman duman.
Evin neşesi olalım.

Bebeğin zırlaması olalım,

Uyandıralım ahaliyi, biz uyuyalım.

Öyle bir uyuyalım ki kıskansın toprak ve altındakiler.

Öyle bir uyanalım ki kıskansın bahar.

Ah yar, beni nasıl tam ediyorsun yar.

Yolları bana nasıl dar ediyorsun yar.

Beni nasıl yoktan var ediyorsun yar.

Beni içinde nasıl yok ediyorsun yar.

Gözümü nasıl kör ediyorsun ah yar.

Sözümü nasıl bal ediyorsun yar.

Beni nasıl biz ediyorsun yar.

Ah yar...