Trenler

Durdurun böyle hızlı giden trenleri,

O demir yığınları ne hain kölelerdir.

O lokomotifler ayrılığın çırakları,

Görsen onlar ne telaşla kovalar birbirini.

Susturun hasretin borazanlarını,

Müjdeler çalın kulaklara.

Kavuşma nidalarıyla inlesin garlar.

Ayak sesleriyle sarsılsın yerler.

Çakıl taşlarıyla değil.

Kesin önünü böyle hızlı giden trenlerin,

Kaldırın tüm seferleri.

Gönderin seferileri evlerine,

Ayırın birbirine sımsıkı sarılmış rayları,

Ateşe verin tüm koltukları.

Egzoz yerini boğan dumana bıraksın,

Gündüz geceye bürünsün,

Kapkara kaplansın kompartımanlar.

Trenler ki ne hain kölelerdir,

O lokomotifler ayrılığın çırakları.

Ey güneş öyle bir köpür ki,

Erisin bu demirden yollar.

Kimse ayrılmasın memleketinden,

Ayrılamasın.

Bırakmasın titrek elleri boş.

Gözü arkada kalanların yaşını dindirin.

Demir gibi dövmeyin artık,

Demir yığınlarının ararasında kalmış yalnız yürekleri.