Bu kararın dayandığı en güçlü düşünce ve mantık şu idi :
Esas, Türk milletinin saygın ve onurlu bir millet olarak yaşamasıdır. Bu esas, ancak tam bağımsızlığa sahip olmakla sağlanabilir. Ne kadar zengin ve refah içinde olursa olsun bağımsızlığından yoksun bir millet, uygar toplumlar karşısında uşak olmaktan yüksek bir konumu hak edemez.
Yabancı bir devletin korumasını ve sahipliğini kabul etmek, insanlık niteliklerinden yoksun olmayı, güçsüzlüğü ve miskinliği itiraftan başka bir şey değildir.Gerçekten bu derekeye düşmemiş olanların, isteyerek başlarına bir yabancı efendi getirmelerine asla ihtimal verilemez.
Oysa Türk'ün saygınlığı, onuru ve yeteneği çok yüksek ve büyüktür. Böyle bir millet tutsak yaşamaktansa yok olsun daha iyidir! Bundan dolayı, ya istiklal ya ölüm! İşte gerçek kurtuluşu isteyenlerin parolası bu olacaktı. Bir an için, bu kararın uygulanmasında başarısızlığa uğranacağını varsayalım! Ne olacaktı? Tutsaklık! Peki efendim, öteki kararlara boyun eğme durumunda sonuç bunun aynı değil miydi! Şu fark ile ki, bağımsızlığı için ölümü göze alan millet, insanlık saygınlığının ve şerefinin gereği olan bütün özveriyi yapmakla kendisini avutur ve elbet de tutsaklık zincirini kendi eliyle boynuna geçiren miskin, onursuz bir millete göre, dost ve düşman gözündeki yeri farklı olur.
Sonra, Osmanlı hânedan ve saltanatının devamına çalışmak, elbet de, Türk milletine karşı en büyük kötülüğü işlemekti; çünkü millet her türlü özveriyi yaparak bağımsızlığını kazansa da, saltanatın devam etmesi durumunda, bu bağımsızlığa güvenli gözüyle bakılamazdı. Artık yurtla, milletle hiç bir vicdan ve düşünce ilgisi kalmamış bir sürü çılgının, devlet ve milletin bağımsızlık ve saygınlığının koruyucusu durumunda bulundurulmasına nasıl izin verilebilirdi? Halifeliğin durumuna gelince; bilim ve fennin nurlara boğduğu gerçek uygarlık dünyasında gülünç sayılmaktan başka bir durumu kalmış mıydı? Görülüyor ki, verdiğimiz kararın uygulanmasını sağlamak için henüz milletin alışık olmadığı sorunlara değinmek gerekiyordu. Kamuoyunca söz konusu edilmesinde büyük sakıncalar olduğu düşünülen konuların söz edilmesinde kesin gereklilik vardı. Osmanlı Hükümeti'ne, Osmanlı padişahına ve Müslümanların halifesine isyan etmek ve bütün milleti ve orduyu ayaklandırmak gerekiyordu."
Yukarıda nutuktan alınmış kısa ama bir o kadar da düşünce ve görüş yoğunluğu içeren bir kısım okudunuz. Mustafa Kemal Atatürk’ün Türk Milletinin geleceğine ışık tutmuş, ve nice dersler çıkarılması gereken bu ölümsüz eserinden sadece küçük bir parça da olsa, Atatürk’ün bağımsızlık yolundaki kararlığını o kadar güzel ifade ediyor ki.. İzin verirseniz, sözlerime Mondros Anlaşması’nın hemen sonrasındaki genel durumdan bahsederek başlamak istiyorum. Öyle bir millet düşünün, 3 kıtaya yayılmış, sözü emir, vaadi senet, her adımı dahi tüm milletler için endişe kaynağı, her hareketiyle düşmanlarını titreten bir millet. Ve bir gün bu milletin önüne imzalamak zorunda olduğu bir anlaşma atılıyor ve sorgusuz sualsiz memleketin her bir köşesini işgal mazeretleri içeriyor. Karşı koyamasın diye orduları dağıtılıyor, toprakları düşman devletler tarafından pastadan dilim alırmışçasına pazarlıklar yapılarak paylaştırılıyor. Umut neredeyse yok, bu büyük devletin hükümeti kendi çıkarlarını gözetmekten fazlasını yapamıyor. İşte bu kadar vahim ve elemli bir vakitte bir kahraman imkansızı başarmak üzere ortaya çıkıyor. Hem iç hem dış kuvvetlerle, yeri geldiğinde kendisine karşı çıkacak arkadaşlarıyla dahi kavgayı göze alıyor, ve bu şeref ve onur timsali adam öyle seviyor ki vatanını öyle aşık ki bağımsızlığa, özgürlüğe, öyle nefret ediyorki tutsaklıktan, yabancı boyundurugu altında yaşamaktan, öyle yaşamaktansa ölürüm, ölürüz diyebiliyor.
Türk soyu asırlarca hüküm sürdüğü Orta Asya’da Anadolu’da Balkanlar’da hep ölümü tutsaklığa yeğlemiş olarak yaşadı. O zor günlerde ise kanının son damlasına kadar savaşmak varken Türk Milleti, Amerika’nın İngiltere’nin himayesi altına girme arzusu taşıyan kendini bilmez vatan hainleriyle dahi savaştı. Atatürk şartlar ne olursa olsun esaret altında yaşamanın Türk Milletine yakışmayacağının bilincindeydi ve Türk Milletini hiçe saymış kendi çıkarlarından başka derdi olmayan Osmanlı Hükümeti ve Saltanatının izinden gitmenin ne kadar alçakça olduğunu göstermeye çalıştı. Aynı zamanda Türk Halkı için bunu inkar edebilmenin zorluğunu da biliyordu ve ilmek gibi ince ince işledi fikirlerini insanların üzerinde, doğru yerde doğru kararlar alarak bugunki Türkiye Cumhuriyeti’ni kurabildi. Atatürk’ün üstün ileri görüşlülüğü, muazzam strateji yeteneği ve hadiseleri harikulade idrakı ve idaresi, bağımsızlığa giden zorlu yolda bir çok engeli aşmasında büyük rol oynamıştır. Ama asıl bu yolda zaferi getiren onun ruhundaki ölmez Türk Vatanı ve Türk Milleti sevgisidir, ve biz bugün göğsümüzü gere gere gezebiliyorsak sokakta, Türk bayrağı çekebiliyorsak göndere bu Mustafa Kemal Atatürk ve arkadaşlarının sayesindedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder