Madem öldürmeden ölümü gösterecekti, neden yarattı bizi, ve neden saldı aramıza aşkı, dostluğu ve sevgiyi.
Madem ayıracaktı bizi, madem kendi kurallarıyla sorgulayıp tekrar bir araya getirme vaadi verecekti, var olmaya ne gerek vardı ki?
Madem yalnızlığa mahkum edecekti, madem anamızı, babamızı, aşkımızı defnedecektik toprağa, neden bir aile verdi bize?
Madem bucak bucak savuracaktı bizi, niye bir araya getirdi, var olmaya ne gerek vardı ki?

Puslu bir tiyatroda çürük temelli bir sahne, rolüne sorgusuz sualsiz adapte olmuş canlılar, bu ne şeffaf perde bu ne bencil oyun?
Salonu kapatmış, bir başına, her saniye not alan, yargılamayı, ödüllendirmeyi, cezalandırmayı seven, günü geldiğinde yok eden, madem yok edecektin,
ne gerek vardı var etmene, bizi böyle adaletsiz bir durağa sevketmene, yokluğumuzda kavrulup giderken.