Işığın Karanlıığında Bir Gölge

Işık dediğin,
göstermez suretini gölgeye.
Işığı sevme görevi aradaki cisme bırakılmıştır.
Ya özlemin sevgiyi besleyişinden
Ya da aksinin korkusundan,
Korkuyla sevdirir, kim bilir

Işığı görmek,
Işığı görmeyi arzulamak kadar
Keskinleşemedi hiçbir vakit.
Gölge bilemedi,
Bilinmeyen sevilmez, bilinmeyenden korkulur.
Ki sevgi son şeydir, 
Korkudan türeyebilecek

Kazancın en lezzetli yolu,
Kaybedeceğini kabullendirebilmek idi.
ve savaş kazanandan da götürürdü
ve en aptalca savaş
ışığın gölgesinde,
ışık uruna verilen savaştı.

Sonsuz sayıda cisim, sonsuz sayıda gölge
ve tüm ışıkların üzerinde hepsinin kaynağı
var eden ve yaşatan tek bir sonsuz ışık
Daha fazlası değil,
Işığın tapıldığı yerler alabildiğine karanlık
Sonsuz ışığın altında,
Zevale yüz tutan elçiler
ve uçsuz bucaksız bir karanlık

Karanlık ne acizdir bir bilse,
Kendi parıltısını yok edecek kadar.
Ah bir bilse,
Aydınlık yok, fazlası yok, azı yok.
Hiç olmadı ve olmayacak.
Sürüklenirken hayatın akıntısında,
Her şey daha az ve daha çok, karanlık olacak.